Gebruiken jullie al het papier van PaperWise dat een 47% minder grote footprint kent dan FSC papier?

Graag wil ik jullie wijzen op PaperWise, een onderneming die papier en karton dat uit landbouwafval geproduceerd wordt verkoopt. Gebruik van PaperWise papier en karton verlaagt de ecologische voetafdruk met 47% en vergroot de welvaart in ontwikkelingslanden. Kijk op http://www.paperwise.eu voor prijsstaffels/webshop om direct te bestellen of bel rechtstreeks met +31(0)492 849 575

PaperWise producten worden gemaakt van landbouwafval, stengels en bladeren die overblijven na de oogst. Deze nieuwe generatie papier en karton van hoogwaardige kwaliteit, verkleint de ecologische voetafdruk met 47% in vergelijking met FSC papier van houtvezels en 29% ten opzichte van gerecycled papier(bron: LCA-quickscan IVAM Universiteit van Amsterdam). PaperWise geeft agrarisch restmateriaal een 2e leven. Wise With Waste in een biobased, circulaire, economie.

In Europa verbruiken we jaarlijks 76.000.000.000 kilo papier en karton (bron: CEPI) Een volume zo veel als 5 miljoen volle vrachtwagens. Tijdens de productie komt meer dan 100 miljard kilo CO₂ vrij. Met PaperWise verkleinen gebruikers hun ecologische voetafdruk en kan PaperWise precies berekenen hoeveel CO₂ bespaart kan worden.

Papier en karton van PaperWise worden geproduceerd in fabrieken in India en Colombia die van grote betekenis zijn voor de ontwikkeling van deze lokale communities. Er wordt geïnvesteerd in scholing en gezondheidszorg en het fabricage proces is gericht op veiligheid, zero waste en behoud van ecologie.

PaperWise neemt haar ketenverantwoordelijkheid serieus en ziet erop toe dat de productie volgens internationale MVO richtlijnen gaat en liefst nog beter.

De verstorende werking van de nieuwe curves. Geschreven door: Annet Aris

De verstorende werking van de nieuwe curves
ARIS Geschreven door: Annet Aris

De Wet van Moore en het winner-takes-alleffect zetten alles op zijn kop.


Laatst stuitte ik op aantekeningen van een wiskundecollege uit mijn eerste studiejaar in Wageningen.

Dit was geen onverdeeld genoegen.

Aan de ene kant keek ik vol trots naar de complexe formules en berekeningen die ik had gemaakt, aan de andere kant kon ik mij hier schrikbarend weinig van herinneren. Alleen het feit dat het mijn handschrift was overtuigde mij ervan dat ik de stof toen had begrepen.

Ik heb het sterke vermoeden dat dit voor de meesten van ons geldt. In het dagelijkse zakenleven doen we niet veel meer dan optellen, aftrekken, procenten berekenen en af en toe een gemiddelde berekenen. Ook de wiskundige curves die zich als referentiekader in ons hoofd hebben genesteld, beperken zich tot een paar evergreens. Zo nemen we meestal aan dat groei lineair verloopt of, als we echt slim willen doen, in een S-curve. Als we over variatie nadenken gaan we automatisch uit van een normaalverdeling, in de vorm van een afgevlakte heuvel, waarbij de meest uitkomsten dicht bij het gemiddelde liggen en positieve en negatieve afwijkingen elkaar in evenwicht houden.

Eeuwenlang konden we uit de voeten met deze vereenvoudigingen, die veel processen in de fysieke wereld redelijk tot goed afbeelden. In de digitale wereld zijn er echter twee fundamentele veranderingen van de wetmatigheden, en daarmee van de curves die ons zakelijke leven van alledag bepalen. Ten eerste is er de verschuiving van lineaire naar exponentiële groei. Het fenomeen begon met de Wet van Moore, die in 1965, simpel gezegd, voorspelde dat de hoeveelheid computerrekenkracht die je voor een dollar kan kopen elk jaar zo ongeveer verdubbelt.

Deze uitspraak bleek niet alleen in de praktijk te kloppen, maar ook van toepassing te zijn op digitale ontwikkelingen als het geheugen, sensoren, pixels en big data. Het bedrieglijke van exponentiële groei is dat die in het begin heel langzaam gaat: van 2 naar 4, naar 8... Maar al snel wordt die verdubbeling gigantisch: na 20 jaar bedraagt de verdubbeling 1 miljoen, na 30 jaar 1 miljard en na 40 jaar 1 biljoen. Aangezien veel digitale ontwikkelingen tussen de 20 en 40 jaar geleden zijn begonnen, kunnen we de komende jaren explosieve ontwikkelingen in kunstmatige intelligentie en door het internet gestuurde apparaten tegemoet zien: van nanobots en zelfrijdende auto’s tot virtuele assistenten.

De andere cruciale verschuiving is die van de normaalverdeling naar de Power Law Distribution. Het kenmerk van deze distributie is dat een klein deel van een populatie een disproportioneel groot aandeel van de output krijgt. In dagelijks gebruik wordt ook wel over de 80/20-regel of het winner-takes-alleffect gesproken.

Deze distributie geldt voor popmuziek die online verkocht of gestreamd wordt, voor websites, voor populariteit in sociale netwerken, en ook voor digitale inkomensverdeling.

De reden is dat in de digitale wereld zelfs kleine verschillen al transparant zijn en er geen schaarste is omdat elk digitaal goed eindeloos bijna gratis vermenigvuldigd kan worden. Dit betekent dat mensen geen genoegen meer nemen met ‘second best’ en iedereen het beste product wil en kan hebben. De implicaties hiervan zijn groot, zoals uitstekend beschreven in het boek The Second Machine Age van MIT-professoren Brynjolfsson en McAfee. Zo kan bijvoorbeeld het gemiddelde inkomen fors omhooggaan maar tegelijk kan het aantal deelnemers dat minder dan het gemiddelde verdient toenemen tot 80 procent of meer: er ontstaat dus een veel schevere inkomensverdeling.

Ook neemt de kans op extreme afwijkingen fors toe.

Beide effecten samen — exponentiële groei in een vergevorderd stadium en een winner-takes-allverdeling — leiden tot een zeer explosieve mix. Enerzijds zullen razendsnelle digitale ontwikkelingen onze maatschappij op haar kop zetten, anderzijds zal een handvol digitale spelers ongekende invloed krijgen, terwijl ze tegelijk intern zelf ook met exponentiële groei worstelen. De volatiliteit van de markt zal enorm toenemen en bestaande systemen, processen en regels onder grote druk zetten. Misschien was het toch niet zo slim onze wiskundige formules te vergeten en moeten we ze snel weer uit de mottenballen halen om de toekomst beter te kunnen begrijpen.

Annet Aris doceert digitale strategie aan businessschool Insead in Fontainebleau en is commissaris bij diverse bedrijven.

Wekelijks schrijft zij over bedrijfsvoering, governance en digitale media.

Sat, 07 March